Здравейте!
Аз съм жена, на 28 години съм и страдам от паническо разстройство от 5 месеца. Определям, като пусков механизъм, изгубилото се доверие между мен и партньорът ми. И двамата от 9 месеца се опитваме да преживеем изневяра. Паническите атаки и се появиха след като ми се наложи да отсъствам за 2 седмици, това беше първият път, в който се разделихме за по -дълъг период след изневярата.Връзката ми върви по добре от преди, което изглеждаше невъзможно преди 9 месеца. Имам подкрепата на човека до себе си, на семейството ми и наистина животът ми е толкова хубав, а аз сякаш не мога да го погледна. Започнах да ходя на психолог две седмици след първата ми паник-атака. В началото си мислех, че ще се получи ефект веднага. Бях разочарована и уплашена, когато разбрах, че няма да се "оправя" толкова бързо. Сега, след толкова седмици виждам, че имам подобрение, но мисля че започвам да губя доверие в психолога си. Започнах да чета и да се интересувам повече и нищо от упражненията за дишане или останалите подобни не ми е препоръчвано или приложено. Не знам това нормален подход ли е при терапията? Научих се да владея пикът на паник-атаките си и от 3 месеца не съм имала такава, но не мога да контролирам тревожността си, състояние, което понякога трае с дни, като тежест в гърдите, до степен на болка и очакване на припадък или нещо подобно. Искам да се променя, състоянието ми за 4 месеца ми показа много неща, които не съм осъзнавала, и научих много, но мисля че е време да взема контрола над тялото си аз. Мога ли съвсем сама да се преборя със страховете си?
Мога ли да вярвам на психолога си? Трябва ли да отида при друг, ако се чувствам несигурна при един психолог с когото съм започнала?
Благодаря Ви за вниманието!
Пожелавам Ви хубава неделя ;)