В последните години лафове като „Боли ме фара“, „Не ми дреме“, „Не ми пука“ и други подобни и производни станаха константни в нашия речник. Защо на българина рязко престана да му пука за хората около него, за събитията, за живота извън неговия кръгозор?
Искаме някой да направи нещо за нас. Държавата да ни подобри положението, институциите да си вършат работата, шефовете да са отзивчиви и разбрани, служителите да са вежливи и възпитани, продавачите да са грижовни към клиента и винаги усмихнати...
Искаме, ама как да стане, като нас ни боли фара?! От къде да се вземат тези добри държавници, отзивчиви шефове, вежливи служители? Не си ги внасяме от чужбина, я! Тях също ги боли фара!
И докато всички ние изпитваме определен дискомфорт около осветителните ни тела, не можем да очакваме нещата да се подобрят.