От скоро ми се върти една мисъл, която не ми дава мира. Гледам как постоянно избягват сина ми в училище, ей така, просто за "удоволствие", защото са решили, че в този момент не искат да бъде около тях. Обиждат го, гонят го, а той стои учуден и нещастен, вечер ми разказва какво се е случило, а на другия ден е доволен, че е бил в компанията с игрите. Много се чудя, дали не правя грешка, че се старая децата ми да са добри, толерантни и разбрани, след като явно останалите не го смятат това за необходимо. Или оставят децата им на самотек, или не виждат какво се случва с тях, или не го смятат за проблем. За мен лично е проблем. Проблем е да гониш другите, проблем е да ги обиждаш, проблем е да се подиграваш. Но явно е и проблем да учиш детето си да бъде добро и мило. По-добре е май да е злобно, нахакано и готово да накаже всеки, който не го харесва на секундата. Да се сбие може би...
Вие как мислите, кое е по-добре? Детето да е злобно, да е лидер, то май това значи да си лидер, да си налагаш мнението с обиди и удари, или е по-добре детето да е мило и кротко? Как да се научи да си пази достойнството и сърцето му да не страда от това? Ако сте се сблъсквали с подобни проблеми ще ми е интересно какво сте направили и каква насока сте дали - прави същото или бъди мил и добър?